അഴലിന്റെ ആഴങ്ങളിൽ അവൾ മാഞ്ഞു പോയി
നോവിന്റെ തീരങ്ങളിൽ ഞാൻ മാത്രമായി
അഴലിന്റെ ആഴങ്ങളിൽ അവൾ മാഞ്ഞു പോയി
നോവിന്റെ തീരങ്ങളിൽ ഞാൻ മാത്രമായി
ഇരുൾ ജീവനെ പൊതിഞ്ഞു
ചിത്തൽ പ്രാണനിൽ മേഞ്ഞു
നീ
ശ്വാസമേ
അഴലിന്റെ ആഴങ്ങളിൽ അവൾ മാഞ്ഞു പോയി
നോവിന്റെ തീരങ്ങളിൽ ഞാൻ മാത്രമായി
പിന്നോട്ട് നോകാതെ പോകുന്നു നീ
മറയുന്നു ജീവന്റെ പിരയായ നീ
അന്നെന്റെ ഉള്ള ചുണ്ടിൽ തേൻ തുള്ളി നീ
ഇനി എന്റെ ഉള്ള പൂവിൽ മിഴി നീരും നീ
എന്തിനു വിതുംബലായി ചേരുന്നു നീ
പോകു വിഷാദ രാവേ എന്ന നിധ്രയിൽ
പുണരാതെ നീ
...
അഴലിന്റെ ആഴങ്ങളിൽ അവൾ മാഞ്ഞു പോയി
നോവിന്റെ തീരങ്ങളിൽ ഞാൻ മാത്രമായി
പണ്ടെന്റെ ഈണം നീ മൌനങ്ങളിൽ
പകരുന്ന രാഗം നീ
എരിവെനലിൽ അത്തറായി നീ പേയും നാൾ ധൂരയായി
നിലവിട്ട കാറ്റായി ഞാൻ മരുഭുമിയില്ൽ
പൊന് കൊലുസ് കൊഞ്ഞുമാ നിമിഷങ്ങള
എന്ന ഉള്ളില്ൽ കിലുങ്ങിടാതെ ഇനി വരാതെ
നീ എങ്ങോ പോയി
...
അഴലിന്റെ ആഴങ്ങളിൽ അവൾ മാഞ്ഞു പോയി
നോവിന്റെ തീരങ്ങളിൽ ഞാൻ മാത്രമായി
ഇരുൾ ജീവനെ പൊതിഞ്ഞു
ചിത്തൽ പ്രാണനിൽ മേഞ്ഞു
കിതെകുന്നു നീ ശ്വാസമേ
അഴലിന്റെ ആഴങ്ങളിൽ അവൾ മാഞ്ഞു പോയി
നോവിന്റെ തീരങ്ങളിൽ ഞാൻ മാത്രമായി
0 comments:
Post a Comment